Անահիտ Արամազդի դուստրն էր կամ կինը, հայոց ամենասիրելի եւ պաշտելի դիցուհին: Ան մայր Աստուածուհին է, Ան բոլոր տեսակի խոհեմութիւններու եւ պարկեշտութիւններու մայր էր, մարդոց բարերար, հայ ժողովուրդը պահող եւ փառաբանող: Ան իբրեւ մայր՝ աստուածութիւն մայրութեան, բերքի եւ պտղաբերութեան սրբազան մարմնացումն էր, վերջապէս առաքինութիւններու խորհրդանիշն էր:
Անոր տաճարները կառուցուած էին Հայաստանի զանազան շրջաններուն մէջ, ամենանշանաւորը Եկեղեաց գաւառի Երիզա աւանի (Երզնկա) տաճարն էր:
Անահիտ կը կոչուէին նաեւ Ոսկեղծի, ոսկեհատ, ոսկեծին, ոսկեմայր, որովհետեւ անոր արձանը Երզնկա աւանի մէջ ոսկեձոյլ էր:
Մասնաճիւղը հիմնուած է 1966-ին Մար Եուսէֆ շրջանին մէջ:
Հիմնադիր ընկերուհիները եղած են՝ Նուարդ Մալխասեան (ատենապետուհին), Շաքէ Աւետիքեան , Արմենուհի Տաղտեւիրեան , Հանրիեէթ Քեշիշեան :
Ան կը գործէ Մար եուսէֆի ԼՕԽ-ի ակումբէն ներս:
